Powtórka z magii byłej wokalistki Dead Can Dance, dziś solistki i autorki muzyki filmowej.

Na temat wyjątkowości i zjawiskowości tak głosu i wokalistyki, jak i talentu kompozytorskiego Lisy Gerrard napisano już całe tomy artykułów i esejów. Po rozstaniu się ze swym długoletnim partnerem, Brendanem Perry'm, które w połowie lat 90. położyło kres nieco ponad dziesięcioletniej karierze formacji Dead Can Dance, Gerrard z powodzeniem, i z różnymi muzykami, kontynuuje karierę solową. W studiach nagraniowych i filmowych. Różne fazy jej bogatej, różnorodnej, a jednocześnie ogromnie konsekwentnej twórczości dokumentuje album "The Best Of Lisa Gerrard".

Gerrard udało się w swojej muzyce przekroczyć granice i ograniczenia czasu, przestrzeni i kultur, połączyć muzykę baroku i muzykę z różnych stron świata, często o prastarym rodowodzie, z współczesną wrażliwością i możliwościami nowoczesnego studia nagraniowego.

Mógł na samym początku jej repertuar z okresu Dead Can Dance mieć pewne cechy gotyckiego rocka, ale szybko - bo już w jej pierwszych nagraniach solowych włączonych do pierwszego albumu This Mortal Coil - wszelkie tego rodzaju porównania straciły sens. Dekadę później także format jej macierzystego zespołu okazał się za ciasny dla jej talentu.

Odtąd Gerrard nie tylko nagrywa albumy solowe. Wyrazista obrazowość jej muzyki, jednocześnie monumentalnej i intymnej, solennej niczym msza i sciszonej jak miłosne wyznanie, a także jej fenomenalne możliwości wokalistyczne przyciągnęły uwagę filmowców. Gerrard uczestniczyła, jako autorka lub współautorka, w nagrywaniu ścieżek dźwiękowych do takich filmów, jak "Gorączka", "Informator" (nominacja do Złotego Globu), "Ali" (nominacja do Złotego Globu), "Gladiator" (za który otrzymała nominacje do Oscara i Grammy, a który przyniósł jej Złoty Glob), "Mission: Impossible II", "Helikopter w ogniu", "Łzy słońca" czy doskonały "Jeździec wielorybów" w reżyserii Niki Caro (cztery międzynarodowe nagrody za oryginalną muzykę).

Starannie wyselekcjonowane na tę kompilację nagrania starsze, z albumów Dead Can Dance, płynnie łączą się z utworami wybranymi z solowych płyt oraz kilkoma kompozycjami ze ścieżek dźwiękowych "Gladiatora", "Ali" i "Jeźdźca wielorybów". To nie jest zwykła składanka. To jest czysta magia.