Kiedy w 1984 w Seattle wraz z setkami innych pre-grungowych kapel powstał zespół The Walkabouts, nikt nie przypuszczał, że przetrwają przez ponad 20 lat, że staną się ikoną amerykańskiego rocka.

Przez ten czas ich muzyka ewoluowała, ocierając się o folk, alternative-country, post-rock. Nagrali 15 albumów, a od początku niezmiennym trzonem zespołu są Chris Eckman (gitara, wokal), Carla Torgerson (gitara, wokal) i Glenn Slater (klawisze).

     W ubiegłym roku ukazały się 2 solowe albumy Chrisa Eckmana i Carli Torgerson i zaczęto już mówić o Ex-Walkabouts.... Nic bardziej błędnego. Walkabouts nadal istnieją i teraz, w 2005 ukazuje się ich najnowsze dzieło: "Acetylene". Album wściekle rockowy, swego rodzaju manifest, ocierający się wręcz o noise, melodyjny, ale kopiący po tyłkach jak stary dobry punk-rock. Ostatnie dokonania Walkabouts były raczej rodzajem elegii, poruszających hymnów, zawierały dużo melancholii, smutku i namiętności. Ta namiętność pozostała także teraz, gdy nagrali dziesięć swoich najbardziej surowych, najdzikszych i najbardziej wściekłych utworów.

     Sam Chris Eckman tak mówi o powstaniu tej płyty: "To wydawał mi się dobry punkt wyjścia: co by było, gdyby Neil Young wszedł na salę prób Wire w 1977 roku?"

     Okazuje się, że bardzo dobrze pasuje do nich także to niezadowolenie, ten manifest niezgody. Z niczego w zasadzie nie musieli rezygnować, gitara Eckmana pozostaje rozpoznawalna także w hałasie, głosy Carli i Chrisa harmonizują nadal ze sobą tak doskonale, jak mało które inne. Pulsujący, czasem niemal hipnotyczny rytm rewelacyjnie współgra z pojawiającymi się tu i ówdzie dęciakami, skrzypcami czy policyjnymi syrenami. I pomimo różnorodności utworów słychać, że "Acetylene" to płyta spójna, jakby ulana z żeliwa, może zasługa w tym także współproducenta Tuckera Martine'a (Jesse Sykes, Laura Veirs, Jim White) a pewnie także Michaela Wellsa, który powrócił po 9 latach do zespołu. Wspomagał ich także jeden z filarów nieistniejącego już niestety Midnight Choir - Al DeLoner. Zapewne wielu fanów nie takiego albumu Walkabouts oczekiwało, tym bardziej podnieca i cieszy ta zmiana.

     Limitowany pierwszy nakład to eleganckie opakowanie: książka w formacie pudełka od CD (tzw. digibook).