Czwarta studyjna płyta duńskiego duetu jest podobnie jak poprzednie wydawnictwa garażowa, gitarowa, a jednocześnie słodka i seksowna. Na dodatek jest jedną wielką grą z konwencją, w której każda z piosenek ma troszkę inny klimat. Surowe gitary kontrastują ze słodkim wokalem, a ten z kolei z pełnymi przekleństw tekstami opowiadającymi o narkotykach, samobójstwach, przemocy i rozstaniach. Widać więc wyraźnie, że członkowie duetu nie zatracili swojej umiejętności pisania prowokujących utworów. Na swojej nowej płycie próbują jednocześnie odświeżyć własny styl, co tylko wyszło całości na dobre.